Léon: The Professional

Luc Besson’un yönettiği Jean Reno, Gary Oldman ve Natalie Portman’ın başrollerini paylaştığı Leon filminden saf bir tür olarak bahsedemeyiz. Aksiyon ve ağırlıklı olarak dram türünde olan film, komedi ve suç unsurlarını da içinde barındırıyor.

Film, 90’lı yıllarla beraber artan şiddetin, toplumsal bir olgu haline gelmesini ve saflığın, temizliğin ancak dönemine göre olduğunun bir yansımasıdır. Parçalanmış bir aile yapısının içerisinde yaşından fazlaca büyük bir tavır sergileyen, sigara içen Matilda, toplumdaki kirliliğe “temizlik” yaparak karşı gelen, bir çocuk masumluğunda, tedirginliğinde olan, süt içen Leon’a karşı bir zıtlık oluşturur. Toplum düzenini sağlamak için görev yapan polisin bile yasa dışı işlerle uğraşması bozulmuş toplum yapısının bir göstergesidir. Bu da filmde güvenilmezlik duygusunu yaratmıştır.

Devrin içi boş ama zengin görselliği ile vazgeçilmez olan aksiyon filmlerine karşı Leon’da, hikaye, hareketin önüne geçmiştir, hatta aksiyon filmin sonuna bırakılmıştır. Film, dramatik yapısına sadık kalmış, aşk, intikam, sevgi, öfke gibi durumlarla bunu kodlamıştır.

Yönetmen kurgusunu seyrettiğimizde daha iyi algılayabildiğimiz küçük Matilda’nın kullanılan cinselliği, filme hafif bir erotizm havası katmıştır. Duygularını Leon’a göre daha iyi ve açıkça ifade eden Matilda, baskın kadın karakterdir. Onun baskınlığı altında ezilen –ezilmek isteyen- Leon’un Matilda karşısındaki davranışları cahilce ve komiktir.

Leon ve Matilda birer anti-kahramandır fakat içi boş kişilikler olmadıkları için seyirci tarafından benimsenmiştir. Yerleşik bir aile düzenini göremediğimiz filmde bunun eksikliğini çok iyi hissedebiliyoruz. Leon’un bir yer bağlı olmadığından kendini saksıdaki bitkiyle özdeşleştirmesi, geceleri yatakta uyumayışı, Matilda’yla sürekli otel değiştirmesi günün insanını temsil etmektedir. Bu devirde insanlar ailelerinden daha fazla ayrılmaya başlamış, yerleşik bir hayattan uzaklaşmış, insan ilişkileri gitgide kopmaya başlamıştır.

Gary Oldman, müthiş oyunculuğuyla
kendine hayran bırakıyor.

Filmin son bölümünde iyice hissettiğimiz aşk duygusu, ayrılık ve ölüm duygularıyla daha ortaya çıkmış, zıtlıkların gücünü hissetmemizi sağlamıştır.