 |
| Sıkışıp Kalmışlık Hissi Ölümden Beter! |
Öncelikle şunu belirtmek isterim ki çok şanslı biri sayılmam. Talihsiz serüvenler dizisiyle ilerleyen hayatım, bazı noktalarda ya yoluna girer ya da raydan çıkar. Ard arda gelen iyi olaylardan da her zaman korkmuşumdur. Çünkü her defasında ters bir takım şeylerle mutluluğum kursağımda kalmıştır. Çok zeki biri değilim kendime göre... Buna rağmen etrafıma baktığımda gündelik hayatta karşıma çıkan, "idiyot" olarak nitelendirebileceğim birçok kişi görüyorum. Tabiki de bu bir kıstas değil. Belki de zeki insanlar bana denk gelmiyorlardır. Neyse konumuz bu değil.
Son zamanlar kendimi feci derecede aptal! hissediyorum. Tek düze bir yaşam içinden sıyrılabileceğim fırsatlar bir bir benim sayemde uçuuup gidiyor. Ben arkasından el sallarken gidenlerin, yerimde bile saymıyorum. Resmen geriliyorum.
Bazen, istediğim fakat gerçekleşmeyen durumlar için fakir avuntusunu kullanıp: "Olsun belki de böyle olması benim kaderim, belki bu küçük şey çok büyük bir olaya yol açacaktır" diyor(d)um. Ama dediğim gibi bu sadece bir avuntu. Eskiden "Hayat beni heyecanlandırıyor çünkü neler yaşayabileceğimi bilmediğim kocaman bir yaşam var önümde" diye düşünürdüm. Şimdiyse aynı hayatı tekrar ve tekrar yıllarca yaşayabileceğim korkusu var üzerimde.
Hayallerimden vazgeçmek istemiyorum tabi. Oturup şansın öylece ayağıma gelmesini de bekleyemem. Kaderimi kendim yazacağıma inanıyorum. Ama ben de bu aptallık varken çok fazla uzaklaşmış olamam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sence?